A Ulusal Futbol Kadrosu, 2022 Dünya Kupası Play-Off Yarı Final çabasında Portekiz’e 3-1 mağlup oldu ve Dünya Kupası hayalleri suya düştü. Burak Yılmaz’ın çaba 2-1’ken kaçırdığı penaltı maça damga vurdu. Spor müellifleri müsabakayı kıymetlendirdi;
KATAR, YATAR… – ŞANSAL BÜYÜKA / MİLLİYET
Çok uzun yıllardır, inanın çok uzun yıllardır Burak Yılmaz’ın penaltı kaçırdığını görmedim… Topu penaltı noktasına koyar, kaleye bakar, ya sağ köşeye ya sol köşeye topu yerden ve darbeli bir vuruşla bırakır… Bu türlü ne penaltılar attı… Makus mukadderata bakın; Burak, Türk futbol tarihine geçecek, tahminen de mucizeye yelken açacak penaltıyı, hiç alışılmadık formda, havadan kullanarak yeniden hiç alışık olmadığımız halde berbat vurarak kaçırdı… Aslında maçı birinci yarıda kaybettik… Portekiz’in iki kenar adamı; sağda Otavio, solda Jota’yı tutamadık… Çok kaçırdık… Haydi Berkan sol savunmaya alışkın oyuncu değil, Otavio‘yu çok kaçırdı, yıllardır Avrupa’da oynayan Zeki, her seferinde Jota‘yı bu kadar çok nasıl kaçırdı inanılır üzere değil…
Birinci yarı makus oynadık zaten… Hakan Çalhanoğlu çok sıradandı… Cengiz ortalıkta hiç gözükmedi… Burak birşey yapamadı… Alanda yalnızca Portekiz ulusal grubunu durdurmaya çalışan ancak bunu asla başaramayan bir Türk ulusal ekibi vardı… Birinci yarıyı iki farklı yenik kapatınca, ikinci yarıya tahminen de doğaçlama “ne çıkarsa bahtına“ diye oynamaya başladık… Portekiz’e yeniden konumlar verdik ancak hiç olmazsa golü de düşünmeye başladık… Cengiz bayağı bir kımıldadı, Hakan da öyle… Dorukhan ile Yusuf‘un oyuna katılması da gruba bir ivme kazandırdı… Evvel umut golü geldi, sonra mucizeye yelken açacak, Türk futboluna yeni bir tarih yazdıracak penaltı kararı…
Her penaltıyı “gözü kapalı“ gol yapan bugüne kadar yerden vuruşlar dışında penaltı atmayan Burak Yılmaz havadan ve son derece berbat bir vuruşla kendini ve koca bir ülkeyi tarifsiz hüzünlere boğdu… Fakat futbolda bu var… Penaltı ile kaçan dünya şampiyonlukları bile var…
“Ah“ diyoruz, “vah“ diyoruz, “canınız sağolsun“ diyoruz, her elenişe, her dışlanmışlığı bir teselli, bir kılıf buluyoruz… Sonuçta Avrupa ve dünya futbolundan biraz daha uzaklaşıyoruz… Üstelik şu penaltıyı atsak, umudu ve çeşit talihini yakalasak İtalya‘yı eleyen Makedonya ile oynayacaktık… Ayağımıza gelen bahtı teptik… Aslında biz avucumuzun içine aldığımız küme birinciliği bahtını, kendi ülkemizde, kümenin en sıradan 3 grubu karşısında beraberlik alıp 6 puan kaybederek; o avucumuzun içindeki talihi, Kaf Dağının gerisine bıraktık… Tabi olmadı… Teselliyi, birbirimizi kandırmayı bırakalım… Türk futbolunun her alanda radikal değişimlere gereksinimi var… Bunları yapmaya başlamadan daha çok Avrupa kupalarını, dünya şampiyonalarını ıskalarız… İşte o ıskalara bir yenisini ekledik… Katar; yatar…
PENALTI DEĞİL, DÜNYA KAÇTI – ATTİLA GÖKÇE / MİLLİYET
Tamam, anlaşıldı. Futbolda üçlü savunma anlayışı tekrar gündem kazanıyor. Buna itirazımız yok lakin, Ulusal Ekip ne vakitten beri “üçlü” oynuyor da Portekiz karşısına da “içselleştirilmiş” bir defans kurgusuyla çıktı?Stefan Kuntz’un üçlü savunma için futbolcularıyla ne kadar çalıştığını, nasıl vakit bulduğunu bilmiyoruz. Lakin o takım bir hazırlık maçı bile oynamadan, en keskin virajda Portekiz’e karşı “üçlüyle” çıkıyor. Bunu anlamak çok kolay değil.
Ozan, Çağlar ve Merih, ağır, dağınık ve sakar bir tablo sergilediler. İçeri adam kaçırdılar… Topu oyuna sokmada sarsak ve dalgındılar. Harika Lig’in ayağıyla en isabetli uzun top atan kalecisi Uğurcan, Zeki’ye o denli iki top attı ki ikisi de taca gitti. Dahası, baskı altındaki arkadaşlarına uzun top kullandı kalecimiz… O topların hiç birine sahip olamadık. Savunmada yanlış kurgu ve dirençsiz, dağınık oyun, orta alanda da hiçbir olumlu kıymet taşımadan sürdü. Zeki, Orkun, Hakan ve Berkan da baskılı, çabuk ve temaslı bir oyun çıkaramadılar. Portekiz ekibinin oyuncuları, güya egzersizde gazozuna oynarmış üzere rahattılar. Bilinen çabuklukları ve oyun anlayışlarıyla hiç zorlanmadan birinci yarıyı 2 golle kapattılar. Hepimizin başka bir bedel atfettiği ve inanılmaz bir meslek hikayesi yazan Ronaldo, kendi klasına nazaran makus günündeydi. İki kere ayağı kaydı düştü, bir röveşata denemesinde ıskaladı. Attığı iki şut Uğurcan’da kaldı.
Ulusal Takım’ın şaşırtan oyununu hüzünle izlemeye devam ediyorduk. Top savunma bölgesinden orta alan ve üçüncü bölgeye taşınamadı. Dört durum yakaladılar yeniden de… Cengiz, Orkun ve Burak’ın vuruşları kalecide kaldı. Berkan’ın baş vuruşu da gol getirmedi. Elimizden kayıp giden maçı 65.’de Berkan, Cengiz ve Burak yine başlattılar. Sevinelim ki onların emektar ustası 37’lik Ronaldo düşe kalka asabi bir maç çıkarırken, bizim emektarımız Burak beklediğimiz golü atarak maçın fitilini ateşledi.
Dragao stadının gürültüsü arttı, maçın temposu yükseldi. Heyecan katlandı. 83’de Fonte’nin ayak darbesiyle yıkılan Enes Ünal, o kadar haklı bir isyan sergiledi ki, sonunda Alman hakem VAR’a gidip penaltıyla döndü… Topun başında Kaptan Burak vardı… Lakin dışarı vurdu… Futbol topunun tartısı kural kitabında 453 gram… Tekrar de inanmayın. Burak Yılmaz’a sorun. O yorgun ayak topa değil, tonlarca yükte kocaman bir kayaya vurmuştu güya. Onu anlıyoruz. Çocuklara teşekkür ediyoruz. Sonraki üçüncü gol de uğradığımız şokun bedeli üzereydi. Birinci yarısı harcanan, ikinci yarısı tarihe geçen bir maça şahit olduk. Bu kere zaferimizi değil, maalesef hayal kırıklığımızı yazdık.
Onurla!
GÜÇLÜ DEĞİL ÜÇLÜ – SERDAR SARIDAĞ / MİLLİYET
Türkçe dersleri alan Stephan Kuntz, sanki güçlü defansı, üçlü defans diye mi anladı, insan hakikaten çok merak ediyor. Elbette futbolun içerisinde var olan üçlü savunmalara ses çıkarılmaz lakin eldeki materyal yani oyuncu kümesi ve birinci 11 tercihleri ne kadar olur işte bu tartışma sabaha kadar bitmez. Bilhassa birinci yarıda en çok aksayan noktamız, orta dörtlünün solundaki Berkan oldu. Ne sol bek ne de sol açık üzere oynayabildi. Cengiz Ünder ile Kerem Aktürkoğlu’nu geriden bu kadar uzak tutan bir kurgu karşısında yediğimiz gollere şaşırmamak lazım. 15. dakikada Otavio’nun ayağından birinci golü yediğimizde sanki bu maç da İtalya maçı üzere geçecek diye düşünenler kesinlikle olmuştur. 42. dakikada Jota’nın attığı iki gole kadar bizim beraberliği yakalayacak golü geçtim, tertibi bile geliştiremedik. Cengiz 21. dakikadaki şutu, kaleci Costa’nın ellerine gidene kadar bir nebze olsun heyecanlanmamıza neden oldu. Bir de 27. dakikada Orkun’un, Costa’nın son anda kornere çeldiği şutu ekleyebiliriz.
İkinci yarıya, Kuntz değişiklikler yaparak başlar diye düşündük ama takımda değişim olmamıştı. 56. dakikada Costa, ceza alanını terk eden Uğurcan’ın üzerinden aşırttı lakin top üstten auta gitti. Bu da gol olsa o dakikadan sonra maç tam bir hazırlık maçı üzere geçerdi. Burak Yılmaz’ın 65. dakikada attığı golden sonra “yoksa bu iş olacak mı” derken 84. dakikada penaltı kazandık. Tam sevinirken 85. dakikada Burak Yılmaz penaltıyı kaçırdı. Esasen bu dakikadan sonra maçın kalan kısmını de oynamak pek kolay değildi. 90+4. dakikada Nunes’in attığı gol perdeyi büsbütün kapattı. Hollanda ve Norveç’i yenerek umutlandığımız bu yolda, Katar’ı göremeden geri dönmeyi kabullenmek, çok güç geliyor çok!
Milliyet