Milletlerarası bir araştırma takımı, Avrupa Güney Gözlemevi’nin Çok Büyük Teleskop’unu kullanarak Mars ve Jüpiter ortasındaki ana asteroit jenerasyonunda bulunan en büyük objelerin imajını oluşturmayı başardı.
Gökbilimciler şimdiye dek bu nesildeki üç asteroidi detaylarıyla gözlemlenebilmişti. Ceres, Vesta ve Lutetia isimli bu göktaşları NASA’nın Dawn ve Rosetta uzay araçları tarafından ziyaret edildiği için bilim dünyasında iyi tanınıyordu.
Fransa’daki Marseille Astrofizik Laboratuvarı’nda vazifeli gökbilimci Pierre Vernazza, yeni gelişmeyle ilgili açıklamasında şu tabirleri kullandı: ”Avrupa Güney Gözlemevi’nde elde ettiğimiz datalar, daha fazlasının, yani toplamda 42 amacın keskin imajlarını sağladı.”
Independent Türkçe’nin haberine nazaran hakemli bilimsel mecmua Astronomy & Astrophysics’te yayımlanan üç boyutlu bilgiler, kelam konusu gök cisimlerinin formlarını detaylarıyla gözler önüne serdi. Objeler biçimleri açısından iki kategoriye ayrıldı: Neredeyse yuvarlak olanlar ve ince uzun olanlar. Araştırmada incelenen en büyük obje Ceres’in hayli yuvarlak bir hale sahip olduğu anlaşıldı.
OBJELERİN HACİMLERİNİN ÖĞRENİLMESİ YOĞUNLUKLARININ VARSAYIM EDİLMESİNİ SAĞLIYOR
En büyük ikinci gök cismi Vesta ise daha sistemsiz bir biçime sahipti. Flora ve Adeona ismi verilen öbür büyük cisimlerin de oldukça yuvarlak olduğu belirtilirken Sylvia isimli asteroidin 274 kilometre boyunca uzanan bir çubuğa benzediği tespit edildi.
İnce uzun asteroitlerin en uç örneği ise köpeklerin çiğnediği kemikleri andıran formuyla Kleopatra isimli gök taşı oldu. Bilgiler bu 42 objenin hacimleri üzerinde de çok daha kesin ölçümler yapılmasını sağladı. Objelerin hacimlerinin öğrenilmesi yoğunluklarının varsayım edilmesine de imkan tanıdı.
Bulgulara nazaran en gevşek asteroitlerin yoğunluğu, neredeyse kömürle birebirdi. Ölçümler bunların santimetre küp başına yaklaşık 1,3 gram yoğunluğa sahip olduğunu gösterdi. Bu da kelam konusu göktaşlarının karbonlu, gözenekli bir bileşime sahip olduğu manasına geliyor.
En ağır gök taşları ise Psyche ve Kalliope isimli asteroitlerdi. Bunların yoğunluğu da sırasıyla santimetre küp başına 3,9 ve 4,4 gram olarak ölçüldü. Elmastan daha ağır olduğu tabir edilen bu gök taşlarının bileşiminde demir bulunduğu kestirim ediliyor.
Araştırmacılar, bu bilgilerden hareketle asteroit neslindeki objelerin Güneş Sistemi’nin farklı bölgelerinden geldiği sonucuna vardı. Çekya’daki Prag Üniversitesi’nden gökbilimci Josef Hanus’a nazaran müşahedeler, bu cisimlerin oluştuktan sonra göç ettiği fikrini destekliyor. Hanus, hususla ilgili şu açıklamalarda bulunuyor:
”Kısacası, bileşimlerinin bu derece çeşitli olması, fakat Güneş Sistemi’nin farklı bölgelerinden gelmeleriyle açıklanabilir.”
Milliyet
