Çocuklar ile anneleri ortasındaki bağ çocukların kişiliğini direkt etkiliyor. Annesi çok kollayıcı davranan çocuklar dertli bireylere dönüşebiliyor.
Annemizle olan ilgimiz aslında hayatla olan alakamızın bir yansıması… Anne, bir çocuk için her şey. Hal bu türlü olunca çocuğun anneyle kurduğu ilgi onun ruhsal yapısını da etkiliyor. Bir çocuğun kişiliğini büyük çapta anne ve baba oluşturuyor. Bir şeyler yaparken “Anneeeee sen de gel! Anneee yanımda dur” diyen çocuklarla vakit zaman hepimiz karşılaşıyoruz. Bu çocuklar tek başlarına bir şeyler yapmıyor, korkuyorlar. Uzm. Kl. Psk. Zümrüt Çetin, “Çocuklarımız şayet tek başına bir şeyler yapmakta zorlanıyor ve annelerini daima yanlarında istiyorlarsa bu anneler olarak bir yerde kusur yaptığımızı gösterir” diyor.
“Çocuğu ihmal etmekle gereksinimlerini gidermek ortasında ince bir hudut var”
Sağlıklı annenin, çocuğunu adım adım kendinden uzaklaştıran anne olduğunu söyleyen Uzm. Kl. Psk. Çetin, bunun nedenini şöyle açıklıyor: “Çünkü insan dediğiniz canlı ne kadar çok şeyi, ne kadar erken yaşta tek başına yapmaya başlarsa o kadar özgüvenli oluyor. Lakin bu çocuklarımızı yalnız bırakacağımız, onları desteklemeyeceğimiz manasına gelmiyor. Teşebbüslerine biraz dayanak verip devamını kendisinin getirmesine müsaade vereceğiz. Zira aksi takdirde çocuklar yeteneklerini geliştirme fırsatı bulamıyor. Anne ve baba çocuğun her dilediğini yapınca zorluklarla nasıl çaba edeceğini de öğrenemiyor. Yani aslında çocuğu ihmal etmekle muhtaçlıklarını gidermek ortasında ince bir hudut var.”
Telaşlı anneler çok kollayıcı davranabiliyor
Pekala, bu hududu nasıl çizeceğiz? Hangi noktada çocuğu destekleyecek, hangi noktada tek başına hareket edebilmesi için özgür bırakacağız. Bu soruların karşılığını DoktorTakvimi.com uzmanlarından Uzm. Kl. Psk. Zümrüt Çetin, veriyor: “Kaygılı anneler, çocuklarına çok hami formda davranır. Ama bu durum çocuğa ziyan verir. “Sen yapma, sen etme, aman sana bir şey olmasın” cümleleri ile büyüyen çocuklar ilerde tek başına bir şey yapamaz hale gelir. Bu türlü büyüyen çocukların özgüveni düşük, korkulu bireyler olma ihtimalleri çok yüksektir. Çok koruyuculuk, anne ya da babanın duygusal olarak kendini yalnız hissetmesiyle de irtibatlı olabilir lakin anne ya da baba bunun farkında olmayabilir. Farkında olmadan yaşanan yalnız kalma korkusu anneleri bu formda davranmaya itiyor olabilir. Ama anneler kasıtlı olarak bunu yapmaz, kendi dertlerinden ötürü bu formda davranır. Mesela çocuk 5 yaşındadır lakin hala annesi çocuğuna yemek yediriyordur. Tekrar 5 yaşındaki bir çocuk annesiyle uyuyor olabilir. Bu tavırla büyüyen çocuklar ilerde yani yetişkin olduklarında tek başına karar alamazlar münasebetiyle bağımsızlıklarını kazanamazlar, özgüvenleri ve akademik muvaffakiyetleri düşük olur.”
Ağlamak çocuğa iyi gelir
Uzm. Kl. Psk. Çetin, annelerin çocukların ağlamasına müsaade vermesi gerektiğinin de altını çiziyor. Ağlamanın çocukların ruhsal dayanıklılıklarını artırmaları için aslında bir fırsat olduğuna dikkat çeken Uzm. Kl. Psk. Çetin, “İstediği oyuncak alınmayan çocuk ya da okula ahenk sürecinde annesinden ayrılmamak için çığlık atarak ağlayan çocuklarımıza müsaade verelim ağlasınlar. Ağlamak çocukta travma yaratmaz, tersine yetişkinlere iyi geldiği üzere çocuklara da iyi gelir” diyor.
Kaynak: Bültenler
Haberler.com
