Mesleğe başladığım 1984 yılında, ulusal maç anlatırken, bol bol gol yediğimizden, anahtar sözümüz “maalesefti”… Top ağlarımıza gittiğinde, daima tıpkı kalıp cümleyi söylerdik. “Maalesef top ağlarımızda, erken gol yedik.”
Dün gece, o yılları hatırladım. Daha dakika bir… Klaassen golü attı. Haydi çocuklar olur bu türlü şeyler derken, Depay 2-0 yaptı. Ve penaltı, tekrar Depay, 3-0 oldu. Bu yetmezmiş üzere, Çağlar kırmızı kart görünce, 10 kişi kaldık. Önümüze gelenden üç, dört yediğimiz, o eski anlara döndük adeta… Ne bir hamle teşebbüsümüz vardı, ne de kadro savunmamız… Alandaki takım ve kenardaki teknik takım, bizi, geçmişteki hüzünlü yıllara götürdü. Çok yazık..
Dün gece, Avrupa’nın moral grupları olan Malta, San Marino yahut Cebelitarık’tan hiç farkımız yoktu. Depay, durumu 4-0 yaptı. Bir ulusal maçı yazarken, acilen bitmesini, hiç bu kadar istememiştim. Van Gaal, bizi bizden daha iyi tahlil etmişti. Savunma zaafiyetlerimizi, orta alanda oyun kuramamamızı ezberletmişti takımına…
Türk ulusal kadrosu, nasıl bu hale geldi? Kapalı kapılar gerisinde, “fiskoslarla, bu türlü yapalım daha iyi olur” diyenler ortasında sıkıştık galiba… Bu çağda, yabancıyı kısıtlıyoruz. Alın görün, dün geceki manzarayı… Çok ivedi, tekrar yapılanmaya gitmemiz lazım. Juup Derwall ve Seep Piontek’li yıllar üzere, operasyon kural bence…
Rezil olduk. Til ile beşinci golü de yedik. Sorumlular, gereğini bir zahmet yapsın artık… Bu maçın mazereti olmaz derken Malen 6 yaptı. Cengiz ile bir gol bulduk.
Rezil bir geceydi!
Ercan Taner
Sözcü
