Küçükbaş hayvan yetiştiriciliğinin değerli merkezlerinden Muş’a gelerek hayvanlarını yaylalara çıkaran göçerler, yılın büyük kısmını kıl çadırlarında geçiriyor.
İlkbaharda Diyarbakır’dan gelerek Şenyayla bölgesine çıkan göçerler, dedelerinden kalma kıl çadırlarda 6 ay konaklayarak, hayvanlarını besliyo, bakımını yapıyor.
Toplumsal hayattan ve teknolojiden uzakta tabiatla iç içe hayat sürdüren göçerler, elde ettikleri süt eserlerini satarak geçimleri sağlıyor.
Yaylada kıl çadırların altında barındıklarını anlatan Koçağa, “Geçimimizi hayvancılık yaparak sağlıyoruz. Kaldığımız kıl çadırlar, ekonomik ve sağlam. Büyüklerimizden kalan yaklaşık 150 yılık kültürümüzdür. Her şeye karşı çok sağlam, uzun ömürlüdür. Ömrümüzü büyük kısmı bu çadırların altında hayvanlara bakarak geçiyor.” diye konuştu.
Halise Koçağa ise kıl çadır örmeyi annesinden öğrendiğini belirterek, şunları aktardı:
“Yaylalarda kıl çadırlar meskenimiz oluyor. Ömrümüzün büyük kısmı bu çadırların altında geçiyor. Kıl çadırı yapmak sıkıntı. Kalıplar halinde ördüğümüz için çok vakit alıyor. Daha sonra birleştiriyoruz. Kıl çadırı işi çok evvelden beri var. Yaklaşık 150 keçi kılından büyük büyük çadır yapılabiliyor. Ömrümün neredeyse tamamı koyunların peşinde, çadır ve meralarda geçti.”
Kaynak: AA
Haberler.com
