Mersin Kent Eğitim ve Araştırma Hastanesi‘nde yeni tip koronavirüs (Kovid-19) salgınının birinci gününden itibaren özveriyle çalışan ve bu süreçte yakalandıkları hastalığı yenerek misyonlarının başına dönen Dr. Yusuf Tolga Ulu ve hemşire Ayşe Umul, hastalıkla uğraşta yaşadıklarını anlattı.
PCR testinin müspet çıktığı birinci anda yaşadığı hisleri aktaran Ulu, “Kronik rahatsızlığım olmasından ötürü testimin olumlu çıktığını öğrendiğim anda başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Hayatımı kaybetme korkusu yaşadım. Sevdiklerime üzüldüm. ‘Oğlum ne yapar, sanki ona da bulaştırdım mı?’ diye bir şok ve kaygı oluştu.” diye konuştu.
Ulu, meskeninde geçirdiği 11 günlük tedavi sürecinde eşi ve çocuğundan başka kaldığını belirterek şöyle devam etti:
“Çocuğum telefonda imajlı konuştuğumuzda ‘Baba sen hasta değilsin, ne vakit iyileşeceksin?’ biçiminde sorular soruyordu. Bir müddet sonra ‘Babam palavra söylüyor, gelmeyecek, beni istemiyor.’ üzere yansılar vermeye başladı. Bu durumu 3 yaşındaki çocuğa anlatamıyorsun. Beni en çok zorlayan şey buydu. Bu süreçte eşim ile çocuğumu özledim.”
“Herkesin itina göstermeye devam etmesi lazım”
Hastalığı yenerek misyonunun başına döndüğünü lisana getiren Ulu, Sıhhat Bakanlığınca toplumsal bağışıklığın kazanılması için uygulanan aşının, salgınla çaba çok değerli bir yere sahip olduğunu vurguladı.
Ulu, aşıyla ilgili tereddüt yaşanmaması gerektiğine işaret ederek şunları kaydetti:
“Aşılarımızı vurulduk. Bu aşının çocukluğumuzdan beri vurulduğumuz rastgele bir aşıdan farkı yok. Rastgele bir tesiri de olmadı. Başım artık çok rahat. Herkes elini taşın altına koymalı, kul hakkı yememek için bu işi ciddiye almalı. Salgın mutlaka bitmiş değil. Daha iyiye gidiyoruz fakat bu o denli bir düşman ki boş bulunduğumuzda bulaşıcılığının artması garanti. Herkesin itina göstermeye devam etmesi lazım.”
“Ailemle birlikte virüse karşı savaş verdik”
Yenidoğan Ünitesi Sorumlu Hemşiresi Ayşe Umul da eşinin konutta geçirdiği karantina sürecinde hastalığa yakalandığını söz etti.
Meskende 2 çocuğuyla geçirdiği 10 günlük karantina devrinde yaşadığı zorluklara değinen Umul, şunları söyledi:
“Boğaz ağrım vardı. Çok besbelli bir sırt ağrısı yaşadım. Sabah uyandığımda iyi hissedip öğlenden sonra bitkin ve halsizlikle hiçbir şey yapamayacak hale geliyordum. Birkaç kere kendimi balkona çıkarttım. Aldığım nefesin yetmediğini hissediyordum. Tat ve koku kaybım uzun bir mühlet gelmedi. O periyotta duyularımı kaybetme korkusu yaşadım. ‘Acaba hiç gelmeyecek mi?’ diye düşündüm.”
Umul, yaşadığı güç günleri unutamadığını kaydederek şöyle konuştu:
“Ailemle virüse karşı savaş verdik. Hepimiz bundan etkilendik. Çocuklarım için çok kaygı ettim. Eşim ve benim tıpkı anda hastalanmamız ‘Bize bir şey olursa çocuklarıma ne olacak?’ niyetini hissettirdi. Vefat korkusu gelmişti. O an nitekim çok makus oluyorsunuz. O süreçle ilgili aklıma gelen birinci şey, çocuklarımın ateşlendiği periyotta onlara sarılamamak. Çocuğum benden bir şey bekliyordu ancak onlara yaklaşamıyordum. Ayrıyeten yediğiniz bir lokmanın tadı ve kokusunu alamamak da hakikaten çok berbattı.”
Kaynak: Anadolu Ajansı / Serkan Avci
Haberler.com
